Elk jaar organiseert ShivA twee maal een verdiepende retraite voor mensen met hiv en Aids, hun naasten en andere betrokkenen. Deze kloosterdagen worden begeleid door Fieke Klaver en Marjolein Annegarn, massagetherapeut en yogadocente. We zijn te gast in de Emmauspriorij in Maarssen.
Er gaan ongeveer 10 mensen mee: mannen, vrouwen, homo- en heteroseksueel, hiv-positieven en andere betrokkenen, mensen met hemofilie, mensen met een drugsverleden, leeftijden tussen 25 en 73, uit verschillende geboortelanden, mensen die al lange tijd met hiv leven, mensen die recent gehoord hebben dat ze geïnfecteerd zijn.
Programma
Het programma volgt de tijden van het klooster, waarin werk afgewisseld wordt met contemplatie en gezamenlijke maaltijden. Elke retraite heeft een eigen thema. Tijdens de ochtenden werken we daar samen aan. Rondom het inhoudelijke programma doen we steeds korte meditaties en yoga-oefeningen. De middagen zijn voor je eigen verwerking en bezinning. Soms is er een opdracht vanuit het programma, je kunt een gesprek met Fieke plannen, een massage krijgen van Marjolein, een wandeling maken, of op een of andere manier rust en stilte zoeken. Er is een keur aan literatuur aanwezig over spiritualiteit, hiv en Aids vanuit diverse levensbeschouwelijke invalshoeken. De avonden zijn gericht op het verkennen en delen van kracht- en inspiratiebronnen.
Ervaringen van deelnemers
Toen ik donderdagavond mijn partner aan de telefoon had zei ik "waar ben ik aan begonnen?". Het was een confrontatie met (meerdere) mensen die ik in mijn reguliere leven niet zou ontmoeten. Het werd een verrijking.
Voel me meteen al energieker en beter gewoon door nu eens echt de dingen op een rijtje te zetten en mijn tanden er in te zetten. Best confronterend soms.
bedankt nogmaals voor het mooie weekend de sfeer was echt erg prettig met de andere en jou
gewoon even je zelf zijn en met me hiv ik hoefde me niet te schamen voor de ziekte en gewoon je pillen in nemen zonder dat er iemand wat van zeg of denk
en das wel prettig ook het lachen en praten over van alles en voor al de ziekte was leuk en het emotionele was ook erg fijn huil eigelijk nooit en heb zo nu en dan toch een traan
moeten laten door allen verhalen van de groep dat was wel vrij heftig maar ook erg fijn want een traan hoor er bij en je ziet dat je niet alleen ben en dat het in sommige gevallen nog wel even wat erger kan al denk je van niet als je thuis blijf en in de sleur van je leven vast zit
ik hoop dat voor de genen die er nog niet de kracht of wil zien het toch mogen ontvangen