De Kunst van het Mogelijke, 23 t/m 26 maart 2017
Met 10 mannen en vrouwen waren we bij elkaar in het klooster in Egmond. We hadden een eigen, lichte ruimte om bij elkaar te komen en een eigen keuken om te eten. En rondom ons duingebied om in te wandelen en verdwalen. Oudere homosexuele mannen, heterosexuele vrouwen uit Europa en Afrika, jongere homosexuele of bisexuele mannen, praktisch opgeleid of theoretisch, met energie om in de duinen te gaan joggen en lichamelijk beperkt, long time survivors en mensen die het pas en paar jaar weten. Al die verschillende levens kruisten elkaar hier even in deze prachtige omgeving. Even de tijd en de ruimte om stil te staan bij je leven, bij zingeving nu je het einde voelt naderen, bij empowerment omdat je er juist tegenaan wilt en niet meer in de kast wilt zitten met Hiv, en voor sommigen ook de ruimte om de aanraking van God of het goddelijke weer te ervaren. We hebben nagedacht over het thema. Er zijn contacten gelegd, plannen gesmeed, er is gedanst en getekend. We hebben in stilte gewandeld, en hardop gelachen, elkaar ontroerd. En ieder heeft tot slot gekeken: wat is het kleinste stapje dat ik kan zetten in de richting van wat ik graag zou willen? Mijn eigen kunst van het mogelijke?
